1
Yorum
14
Beğeni
0,0
Puan
300
Okunma
astarımdan yırtılan
geceyi başımdan aşırıp
nefesimde terliyen tenimi
en faiş korkulardan saklar gibi
öfkenin göz kırpışına
tutuldum, tutulacağım,
ne kadar saçmayız
ne uyku olduğu belli
ne de kabus
içimden içime konuşa biliyorum
o kadar ki
gırtlağına çöktüm sesimin
ufaktan telaşlı dağınıklığım
gözleri bile sevmiyormuş beni..
hıçkırıktan nefes alabilen
yüreğim;
beni yaşatana,
mezar olmaya mı doğdun?
gidip geliyorsun
bu kapı senin sokağın
iki kez git
1 daha gelme
duvarında yıkılıp
kalırsın bu şehrin
sonra sabah oluruz
dokuna dokuna
şiirde dirilen cesetlere..
sen beni sevmemişsin;
benden sana ne!!
karan
Z/ aman (sız)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz