7
Yorum
44
Beğeni
0,0
Puan
636
Okunma
Demlediğin acının kokusuna sövesim ,
aynı kıyıya defalarca vuruşuma ölesim
ya da bir cümleyi kanadından öpüp
kendime dönesim var heyhat.......
şimdilerde için tam da içimden geçerken
ruhumu talan etmekle meşgul zihnim
yüzüme konan denizler
göz kapaklarımın mahzeninde
üç nokta sonrasına boğuluyorken nefesim
perdesiz hazanlar açıyor yüreğimde
ve sen
evet sen,
acıyan sızım, yaz(ı)da ki zemherim
bedenimi soyutlayıp
bir g/izin kabuğuna d/üşüyorum
evet tam da burada
sedirli bir ağacın öksüren siluetine
dallarımı tutuşturup,
en derine, özüne iniyorum
İşte o vakit
kıkırdayan karınca gölgesine
güneş doğuruyor kabuklarım
ve yaşam repliğinde
boynuma çiçekler tırmanıyor
toprağını uyutup gövdesinde uyanıyorum
ruhum kıvrımlarında ölümcül bir masal bu
kandili sönmüş gece ısırığı gözlerim
saklı sandığın eriyen dişlerinde
sırrını tarayan zamana şaşkınım...
~°~
~°~
~°~