Açtım gönül kapısın giremedin içeri,
Kapılar kapanınca bir daha açılamaz
Nedenlerle niçinler anlatamaz duçarı,
Kaplar kapanınca bir daha açılamaz.

Seni görmeden gördüm bak gönül gözü ile,
İnsan insana yanar bir tatlı sözü ile,
Göçer yalan dünyadan nazilli bezi ile,
Kapılar kapanınca bir daha açılamaz,

Elif sözü baş sözdür anlayana bilene,
Herkese gam yakışmaz kahkahayla gülene,
Acımak lazım gelir hep gözünü silene,
Kapılar kapanınca bir daha açılamaz.

Bilir miydin Veysel’i hep severdi görmeden,
Sesine ses katardı bağlamayla perdeden,
Hep gül toplar getirir bir kaçını dermeden,
Kapılar kapanınca bir daha açılamaz.

Ne ağır işin varmış hiç akılım ermedi?
Sevgi muhabbet acep ruhunu mu sarmadı?
Yoksa amirlerin mi sana izin vermedi?
Kapılar kapanınca bir daha açılamaz.

Ankara’da bir Elif,birde boyalı konut,
Bilinmez ki bu nasıl öyle güzel bir umut,
Bu tavırla söylersin Oğuzsoylum sen unut,
Kapılar kapanınca bir daha açılamaz.


06.10.2008 20:29:49
Recep ÇAĞLAR(Oğuzsoylum