Sancılı bir yağmur vardı
Sokaklarda yürürken
Gökyüzü ile aynı kaderi paylaşıyordum
Karanlık...
Kentin yüzü asık ,
Kentimin içi öfkeli...
Her sokakta sıska bir gülüş
Ömür, acınası bir sen ,yine de
Yine de sen evimsin...
Sığacak bu kente yalnızlığım
Haberin olmadan...
Arada sensizliğe düşsem,
Sessiz olsa içim
Seni bilmeden
Umursamadan...
Akşam üstü diyorum
En güzel vaktim benim
Öyle güzel bir anda gelsen
Sarılsan saklanmadan...
Anlatsan anlatsan kendini
Dudaklarına baksam usanmadan
Bir anda düşsem içine
Kavrasan ellerimi
Baksam yüzüne
Hayat bulsam süt gerdanında
Dedim ya düştüm yıkık duvarlarında
Sen de düştün bana ...
Kafamın içi iyileşmiyor
Hayale daldım, sesin gitmiyor
Derdim yük oluyor gözlerime
(S)onrası,sen iyi mi bunları düşünme!
(O)nun yolunu izliyor gözlerim, gidiyor
(N)e var , sayarım günleri geceleri ,o ise gelir bir akşam üstü
(S)onrası gece, incitme beni bu kör saatlerde
(U)yut beni,gitme
(Z)aman tutsun beni yanan bir rüyada, sen hâlâ gitme...