Her söz kifayetsiz acının denginde.

Babası ölene sorun bir de ''Baban nerede'' diye...

''Babam uzağa gitmiş.Büyüyünce bende gidecekmişim'' cevabını aldığınız vakit uyursunuz ancak.

Ve sakın birileri çıkıp yine süslü laflarla bezemesin konuşmaları.Bir ölüye ağıt yakmayanlar,on beş şehide hiç yakmasın.

Çerkez ölüsüne davet edilen avşar misali

''Ben ne ağlayım ölü bizim olmayınca.Bu çerkezler biter mi beşer onar ölmeyince.''

Unutulur hepsi.Çok geçmez.İki gün sonra gündem değişir.Yeni açıklamalar yapılır.Avrupa Birliği ve bir çok ülke olayı kınar.Ve sadece kınamakla kalır.Sonra ticarete devam ederler.Al gülüm ver gülüm.Gelsin dolarlar yatlar katlar...
Yürek dediğimiz yalnızca bir organ işte artık.Vurup duruyor göğsümüzün sol yanında.Çek çıkar onu da.Ne anlamı kaldı ki insanlığın.Ve özgürlük diye diye alınan canların...

Rahat uyur ülkem insanı gayri.Doğusu batısı,kuzeyi güneyi.On beş can daha toprağa emanet nasılsa.Türk diyen Kürt diyen.Ama illa ki insan diyen.Ne olursa olsun insan diyen.

Ruhsuz muyum yoksa?Hayır!Yıllar önce şehid acısını yaşamış bir insanım sadece.Karnında 4 aylık bebekle dul kalan bir kadın vardı.Babasız bir oğul ve babasız hayatını rüzgara veren bir çocuk.
Unuturlar...Hep unuttular ve unutacaklar.Maal esef...

Sayfanda paylaştım hislerimi.Belki de kırgınlığımı.''Bayrak ağlar mı abla?'' diye soran bir çocuğun acısı var içimde.Ve yangını...Tepkisizim belki de.Sırf bu yüzden,işte bu yüzden şovenizm peşinde olanlara kırgınlığım.Yarın unutacaklarını bildiğim için...

Anlarsın ne demek istediğimi.Ateş yakar sorgusuzca...

Saygı ve sevgilerimle her dem






verda tarafından 10/6/2008 1:34:21 PM zamanında düzenlenmiştir.