Resmine bakıyorum yine
Geçmeyen gecenin köründeyim
Basık boğucu bir hava var odamda
Sensiz ama seninleyim yine
Bir kez bile tutmadığım ellerini
Bir kez olsun içime çekemediğim kokunu
Ve bir kez bile okşayamadığım saçlarını
Gözlerimde gözlerini
Kulağımda sesini
Bana bakarken içimi eriten o güzel gülüşünü düşünüyorum
Senli hayaller kuruyorum yine
Hayata bağlanmak için sebebim yokken
Herşeyden vazgeçmiş yaşayan bi ölüyken
Nefes aldığımı bana hatırlatan sen
Karanlık kuyulardan çıkarıp gülüşünle umut verdin
Beni yeniden mutluluğun varlığına inandırıp elimden tuttun
Şimdi bir umut var yaşamak için bir sebep
Ama öyle zor ki o günü senden uzakta
Sesini duymadan senden haber alamadan beklemek
Hasretlik dipsiz bir kuyuymuş meğer
Karanlık kuyudan çıkardın da beni
Dipsiz bir kuyuya attın ...

                                M.D.