DERT ETME

Bütün acılar bir gün hafifler elbet
belki zamanla tamamen diner bütün sızılar
açılan yaralar kabuk bağlar
ve birgün kapanır elbet
yeter ki
umulmadık bir yerde
umulmadık bir anda
biriktirdiğin anılar depreşip
canlanmasın gözlerinde

kim bilir
belki bir sabah sette sandviç
kağıt bardakta belki bir kahve
belki çok sevdiğin demli bir çay getirir biri

ve sen durakda gelmeni bekleyen bir adam hayal edersin
ve sonra dalıp da gidersin
derken
sokakta çantanı taşıyan bir hamal olmadığını fark edersin bir an

dudağında acı bir tebessüm
gözlerinde pus
iki damla iyot
sızar yanaklarına kirpik aralarından

elinde telefon
kulağında kulaklık
kendini dış dünyaya kapatıp
unutmak için şarkılar dinlersin
ağır adımlarla yetmişli yılların Yeşilçam aşk sahnelerine çeker gidersin
yaşanan aşk öyküleri filmlerde kaldı
ve hatta
aşka inanmıyorum desen de çok geç
bende açtığın aşk yarasının aynısı açılmış sende
dert etme

Efkan ÖTGÜN