YUSUF’UN GÖMLEĞİ


Yakup oğulları çaresiz
Yola koyuldu
Yusuf’un gömleğiyle
Kenan iline vardılar
Baba durumu sezmişti çoktan
Dedi
Alıyorum çok uzaklardan
Yusuf’umun kokusunu
Dediler ey ihtiyar
Kuyuda Yusuf’u göremedin de
Nasıl aldın kokusunu Mısır’dan
Dedi ihtiyar Yakup
Gözlerim görmüyor ama koku alıyor burnum
Allah bildirmese ben
Bilebilirim nasıl
Kuyuda bana göstermeyen Allah
Şimdi kokusunu yolluyor bana
Bu onun kokusu başka değil
Ben bilir tanırım onun kokusunu
Dediler ey baba
Biliyoruz bu defa
Sen asla affetmeyeceksin bizi
Ama elden ne gelir
O adil hükümdar
Aldı Bünyamin’imizi
O çok sevdiğin Bünyamin
Çaldı hükümdarın altın tasını
Ama merak etme
Sana bir müjdemiz var
O kutlu insan Yusuf
Gömleğini verdi bize ve dedi
Sürsün o muhterem babanız
Bu gömleği yüzüne
Gözlerine
Açılacak inşallah ama olan gözleri
Denileni yaptı Yakup ve açıldı yıllardır
Ama olan gözleri
Ve dediler
Bu kez seni de çağırıyor
O kutlu insan
Sen gelirsen bizimle
Serbest bırakacak Bünyamin’i
Anladı Yakup bu Yusuf’un işiydi
Mademki gömleği o gönderdi
Gömlek onun gömleği
Mademki şifa oldu bana
O benim Yusuf’umdur muhakkak
Ben biliyor ve diyordum
Ölmedi Yusuf’um ölmedi
Siz inanmıyordunuz bana
İşte gördünüz mü şimdi
Gel zaman git zaman yine tükendi erzak
Yakupoğulları obasında
Yola çıktı kafile
Bu kez baba Yakup da beraberinde

01.04.2015

Ahmet Kemal