1

Son çanlar çalıyor,
Duymaz mısın veronica?
Yanımdasın, hadi sende ağla
Eğme başını, kulaklarını kapatma
O esen rüzgarı dinle,
İşte o benim, benim veronica!

Bırak saçlarını bana,
Oynayayım ağaçlar gibi.
Hiddetli estiğimden korkma,
Haykırışımdır sana,
Duymaz mısın Veronica?

Hüküm gelmiş mikail’den
Çıkarım artık dağlara.
Anlatırım seni nasıl sardığımı,
Ağaçlara ve kuşlara;
Ama bırakmam seni veronica.
Bulut olurum ağlarım senin adına,
Ağlarım ne kadar ömrüm varsa.
Unutma ki hükmü geçmez Mikailin bana!

2

...Durma veronica,
Hadi koş, mavi boşluğa
Ağla, ben yokum artık orada.
Kar oldum eridim, eritildim,
Dolu oldum, kendimden korktum,
Etrafıma baktım sen yoktun.
Durma veronica, ağla
Mikail’in hükmü geçti bana
Ruhumu savurdu kuru bir dağ yamacına;
Ses yok, sen yok, ben yok orada.

Kupkuru toprak
ve
soluk benizli bir yaprak
işte o yaprak
Haykırdı özgürlüğü.
Ta ki
Senin hikayeni benden dinleyip
sen olana dek.

3

Dinle veronica,
Kendini o kuru yapraktan dinle!
Neler anlatacak sana
Seni sen yapan yaşanan rüya,
Onun sözlerinde gerçekliğe aks edecek...