0
Yorum
14
Beğeni
5,0
Puan
263
Okunma
Söndürdüm içimdeki güneşin alevini
Işımıyor her sabah baharı hatırlatıp
Yıktım umutlarımın kristalden evini
Yok ettim varlığımı ardından çöpe atıp
Sormayın bilmediğim ucube soruları
Saçımın teli artık kıymet sahibi değil
Ağzımda cesaretsiz bir kaç cümle kararı
Yok, öyle söylenmemiş keşkeler gibi değil!
Fırlattım mendil gibi kendimi sokaklara
Yağan yağmur ıslattı, ayak izleri malum
Kaldırım taşı olsam yahut madeni para
Kıymet bilir mi yoldan geçen şu küçük masum?
Kitaplar darmadağın kütüphanem yıkılmış
Son sayfası ruhumun kayıp nice vakittir
Bulamadım harfleri belki hepsi yakılmış
Dimağımda son kalan işittiğim akittir
H.
5.0
100% (3)
