Flu bir resimde, ruhsuz bir kaç
karartı...
Yaşanma mış notunu, düşebilmek
ne mümkün...
Seferberlik zamanı, yüzyıllık bir
dip notu...
Mürekkebi silinmiş, okunması
ne mümkün...
Sürgün zamanı heyhat! karartılar
pek üzgün.

Terkedil miş bağ, bahçe evler soğuk,
buz gibi...
Bir ses sanki dur dedi, bir bildiği
var gibi...
Kurumuş tüm coğrafya, koca çınar
dal gibi...
Bir kaç helki su ile, yeşermesi
ne mümkün...
Sürgün zamanı heyhat! karartılar,
pek üzgün.

Tarihin telkisinde, gez de bir gör
zamanı...
Telaşlanıp kaçardın, göğüslemek
ne mümkün...
İlk defa görüyordum, at da gazi
paşayı...
Dağ gibiydi, heybetli yıkılması
ne mümkün...
Sürgün zamanı heyhat! karartılar
pek üzgün.

Murat FİDAN