Gönül aynasında falıma baktım
Sevip saydıklarım el çıktı anam
Yüreğim sızladı ağıtlar yaktım
Akan gözyaşlarım sel çıktı anam

Sevda dağlarımı vurup yıktılar
Miskin bildiklerim zalim çıktılar
Sırtımı dönünce kurşun sıktılar
Yanan ciğerlerim kül çıktı anam

Yüzüme gülene imkân sağladım
Vurdular sırtıma gizli ağladım
Islak gözlerime mendil bağladım
Değer verdiklerim zül çıktı anam

Gerçek bilmediler kalpte ağrımı
Soğuk buz sandılar yanan bağrımı Bozuk tez duydular aşka çağrımı
Söğüt gördüklerim gül çıktı anam

Beyaza dönmüyor kara kaderim
Çekmekle bitmiyor derdim kederim
Üryan geldim yine üryan giderim
Umut deryalarım çöl çıktı anam

Şahin’im yüreğim közün denginde
Dalım’da yaprağım kızıl renginde
Yaramaz insanlar servet cenginde
Sessiz sandıklarım zil çıktı anam

Almanya

Ali Şahin (Azizoğlu)