Gözyaşı Çiçeği

Bir zamanlar, ücra bir köyde yaşayan genç bir kadın vardı. Adı Aylin’di. Aylin, gözyaşı çiçeği adı verilen nadir bir bitkiyi yetiştirmeyi çok istiyordu. Bu bitkinin efsanevi güzellikte çiçekleri vardı ve sadece en derin hüzün anlarında açardı.

Aylin, her gün bahçesine gidip toprakla ilgilenirdi. Gözyaşı çiçeği tohumlarına özenle bakar, onlara sevgiyle su verirdi. Ancak bir türlü çiçekler açmazdı. Aylin, içindeki hüznü bu bitkilere aktarıyor olmalıydı.

Bir gün, köyün yaşlı bilgesi Ayşe Ana, Aylin’e yaklaştı. "Kızım," dedi, "gözyaşı çiçeği için sabırlı olmalısın. Onların hüznü anlar ve senin kalbindeki hüznü hissederler. Belki de senin gözyaşlarına ihtiyaçları var."

Aylin, Ayşe Ana’nın sözlerini düşündü. O günden sonra, her akşam gözyaşlarına daldı. Gözyaşları toprakla buluştuğunda, Aylin’in kalbindeki hüzün de toprağa karıştı.

Bir sabah uyandığında, bahçesinde muhteşem bir manzara ile karşılaştı. Gözyaşı çiçekleri açmıştı! İçlerinde en güzeli, Aylin’in kalbindeki hüznü yansıtan bir çiçek vardı. Aylin, gözyaşlarıyla suladığı bu bitkinin güzelliğine hayran kaldı.

O günden sonra, Aylin’in bahçesi gözyaşı çiçekleriyle dolup taştı. Köy halkı, onun bahçesini ziyaret eder, bu eşsiz bitkilerin güzelliklerine hayran kalırdı. Aylin, hüznünün bir armağan olduğunu anlamıştı. Gözyaşları artık sadece acı veren değil, aynı zamanda güzellik yaratan bir güçtü.