Gün gelir de defterler sayfa sayfa dürülür
Herkesin amelleri mizan ile görülür

Kalmaz hiç ümitlerin, setler var perde perde
Çâre ararsın; lâkin, bulamazsın bu derde

Şirk ile uğraş gerek; cehd olmaz ki iğreti
Gül’üm derdin unutmuş; tek arzusu ümmeti

İttibâ et gel sen, cihad için Ahmet’e
Ağuşunu açarak kavuş sen Muhammed’e

Vurulmasın pranga o kavî imânına
Parya olma zâlime, sâdık ol ikrarına

Eritmesin beynini deccâllerin fitnesi
İnletecek her yeri İslâm’ın o gür sesi

Gökte bir yıldız ol sen, mazlumlara kılavuz
Susamışsan yürekten, işte Kevserî havuz

Bin sen ümit atına, sür ötelere kardeş
“Allah u Ekber” nidân, zulmün bağrını deş

Çirkefin kirli suyu, sızmasın pak ruhlara
Fevç fevç koşup dalalım, o ilâhi nurlara

Çıksın İslam sedâsı olabildiğince gür
Olmasın İslam esir, ne mahkeme ne sansür

Küffâr aman vermiyor; dillerinde yok şükür
Bir gün gelir de elbet defterleri dürülür,

Adnan Ünal “ö.ç.m”