Hastaymışsın
Sabahın bu saatinde bir şarkı içime işlerken
’’Leylim ley’’
Her şeye katlanmıştım
Ayrılığında avunmaya çalışırken
Yokluğunda ; seni anlatan şarkılarını dinlerken
Uzaklardan sesini ve selamını alırken
Mutlu etmeye çalışıyordum kendimi
Sonra yıllar geçti... gelmedin
Ben hep kendi içime gömülüp ağladım
Senin için
Hasretin yağmurlarıyla sana yağdım
Sen de ıslandın
Neden di bu çaresizlik ?

Hastaymışsın
İşte bu beni kahreden neden
Beklerim dedim, gelirdin
Katlanırdım yılları saymaya
Hiç olmazsa iyi olduğunu bilirdim
Ama, nereden çıktı bu hastalık !
Gel artık ! kanımı vereyim, canımı vereyim sana
Yeniden hayat bulsun umutlarımız

Ben hep yokluğuna ağladım, aşkına
Kör kuyulara attım umutlarımı
Penceresiz damlarına düştü geleceğim
Geceler bir başka uzadı bitmemecesine
Acıların ver yansın ettiği şu türkü
Hala susmuyor kulaklarımda
Nedeni bu ayrılıklar
Boynu büküklüğüne takılmış aklım
Tüm gecelerin acılı sancılarında
Olmuyor bir türlü sabahlar
Nedeni ayrılıklar

Güneş ufkumda bürünürken kan rengine
Dumanlanır türkülerinde dağlarım
İçimde tütsülenir... ateşlere bürünürken akşamlar
Yanımda, hayallerimde bir çocuk ağlar
Göremediğim bakışlarında bir yığın acılar
Gönülsüz zoraki ayrılıklar
Ve, dayanamam artık bu türkülerine
Bırakıveririm yağmurlarım
Hıçkırık şimşeklerimde

Gel
Kapansın benliğimde
Sensizlik
Gel !
Kurtar beni
Tutsak düşlerimden

Günay Koçak

07. 06. 2024