Öğretmenim
Titrek bir mum ışığında kalemimden bir bir dökülüyor satırlar.
Şehirden uzak bir köyde doğdum.
Ben köylü çocuğuyum öyle süslü laflar bilemem.
Bir köy okulunda okumaya hasret düşlerim var.
Umutlarımda kara tahtaya yazı yazmak var.
Ellerimden tutup bana okumayı yazmayı öğretir misin?
Öğretmenim ben bir köylü çocuğuyum, tek umudum sensin
Bizim köyün yolları çamurlu olur.
Köyümüzde sular musluktan akmaz.
Soğuk havalarda kuyudan çekeriz yağmur suyunu .
Gözlerimiz hep yollarda olur belki bugün gelirsin diye.
Okulumuzun bacası tüter diye.
Ne olur öğretmenim kara tahtamız buz kesmeden gel.
Öğretmenim; bizim okulda petek olmaz.
Sınıfın girişinde bir soba olur üstümde mont üşürüm arka sırada
Tezek kokar giysilerimiz.
Her sabah pencerelerde seni bekler dururuz.
Kitaplarımız sessiz, kitaplarımız okumayı bekler.
Okulun büyülü bahçesinde oynamak gibi hayallerim var.
Öğretmenim; her gece gelmen için dua edip duruyorum.
Sabah uyandığımda okulumun bacasındaki dumanda gözlerim.
Benimde okumaya dair masum düşlerim var.
Bende yazı yazmak, renga renk resimler çizmek istiyorum.
Ellerimi uzattığımda gök yüzündeki yıldızlara dokunmak istiyorum.
Ne olur bizi sensiz bırakma gel öğretmenim.
Bizim köyün yolları çamurlu olsada sen yinede gel.
Işığım ol karanlığıma yol göster bana .
Tut ellerimden dünyayı göster bana .
İnan öğretmenim benimde yaşamaya dair düşlerim var.
Pencerede seni ne kadar beklediğimi bir bilsen.
Gece yollarımıza düşer gelirdin.
Ben köylü çocuğuyum senden başka şansım yok ki .
Sende gelmezsen buralara ben okuyamam ki.
Ne olur öğretmenim
Köyüme gelip karanlığıma ışık olur musun ?
Öğretmenim düşlerime yoldaş olur musun ?
Ne olur öğretmenim köyüme gelir misin ?
Eyyüp Balta