11
Yorum
34
Beğeni
5,0
Puan
401
Okunma
Bu şiiri
214 yılında yazdım
İş arkadaşım Lale nin küçük hasta çocugu tedavi görüyordu- ne yazık ki vefat etti-
çok üzülmüştük - çok emek verdi ama çare bulmadı- onu teselli etmek adına o-
zaman yazmıştım- elif melek oldu uçtu gökyüzüne- Lale hale dogu illerinde görevde-
o zaman deftere yeni üyeydim - anmak adına yeniden sundum,,,
Elif la (tekrar)
Yaprakların renk renk
Gök kuşağı kıskanır açışını
Zambakların en mahkumu boynunda lale
Çiğ düşmüş seher vakti ciğerine
Kelamın ilk harfi uzun boylu ince kız elif
Ne kadarda küçüktün ne kadar körpe
Daha uzayıp serpilecektin güne
Lalenin ince mis kokulu yaprakları arasında
Titrerdi elif ağlardı lale la
Solla si arasında bir hüzün makamda
Akışırdı günler damla damla hastane kapısında
Ya rab şifa
Lale gülerdi güneşe, açardı çiçek, ışırdı gün
Elif gelirdi dile eller semada içli bir sevda
Bir küçük beşik koyduk toprağa bir güvercin uçtu
Melekler uçuşuyordu kanat sesleri kulakta
Acıyla inzivaya razı gelmez Mevla
Nefes alıp verdikçe yaşama tutunmak evla
Sevda bazen acıdır imtihan olan bu dünya
Hamdı daldaki meyva
Ahmet Coşkun
5.0
100% (24)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz
