"Ahmet Arif "
Kaç prangalar eskitti  sevdiği kadın için  bilmem "ama"
Ben kaç  yıllar eskitim ( ben bilirim sana)
Hasretin  dolandıkça bağrıma
Kaç nefesimi kurban ettim ben bilirim yollarında
Vakit  yarıladıkça akşamı
Unututamiyorum işte  seni gözlerimin karası
Ne gönlüme düşen aşk dalgasını
Ne sen baharımı
Ne,yokluğunda  yüreğimde ölen kelebeğin sarısını
Ne, seni özlerken saçlarıma düşen ilk akları
Nede;seninle  yaşadığım  "eflatun" hazları
Şimdi,
Sensiz  dolanıyor ayaklarım "Ankara "sokaklarını
Kabullenmeye çalışıyor  canım acısını
Kabullenmeye çalışıyor  kalbim
Ah....!! Kendine  tabii olanı
Benim bu halim,ki (çoktan haketmiş acınmayı )
Ne sen anladın  mecnun hallerimi
Ne bir başkaları
(ait  olduğum  sendin)
Göremedin,bilemedin  zavallılığımı
Dışarı  ayaz,paltomun yakaları  yağmur suyu damlasi
Gözlerimden  akanlar  ıslatıyor  ayaklarımı
Kim sayar bilmem artık  bu adımlarımı
Hangi omza dayarım bilmem hasta  başımı
Ah benim dünyadan  uzaklığım
Ölüme yakınlığım
____
LESKÜY NARUT