“Nusret Cantekin’e sevgilerimle”

Bin kere lanet olsun kanser denen illete,
Nusret’i aldı bizden yürek yandı köz oldu…
Genç yaşlı ayırmadan bela oldu millete,
Takati çekti dizden bir korkulur söz oldu…

Sabahın seher vakti vardım Kâhta düzüne,
Hüzün çökmüş Nusret’in canlarının yüzüne,
Yaz baharı yel almış ölüm vurmuş güzüne,
Canımızdan can gitti sele kaynak göz oldu…

Mezarlığın toprağı kucaklamış Nusret’i,
Acılarla yoğrulmuş bu gönlümün hasreti,
Kaderim mesken yaptı bana zalim gurbeti,
Ben yitirdim canımı küle dönen öz oldu…

Annesi ağıt yakar kardeşleri ağlıyor,
Genç yaşta gelen ölüm yürekleri dağlıyor,
Eş dost komşu akraba karaları bağlıyor,
Söndü nice hayaller toprak oldu toz oldu…

Cantekin der; Nusret’ten bize kaldı hoş seda,
Gece gündüz çalıştı ömrünü etti feda,
Aslan gibi beş çocuk babaya etti veda,
Yaralı yüreğimde dert çoğaldı yüz oldu…