Hani var ya neredesin, derken bir köşe başında
Belki de yorulmuş, kahveni yudumlarken bir yerde
Hayalleri süslediğimiz, bir sevda yokuşunda
Gökyüzüne bakarken, nurlanmış o gözlerin vardı...

Son saat geldiği anda, kollar düşermiş yanlara
Mor bakışlar ardından, ayrılan hep hüzünler vardı
Bir damla yaş düşerken, hani o sessiz dudaklara
Nefes alışlarında uzun, acı sükunet vardı...

Henüz girmişsen benli, odana küskün hayalinle
Koynunda uyuyan mazin vardı, senli düşlerinde
Yalnızlık kokan odanda, serin bir rüzgar eserdi
Duvarda asılı salıncak, gülücüklerin vardı...

Nasıl oldu sensizliğim şimdi anımsar gibiyim
Yine de ben soğuk vedalara alışık değilim
Artık yeter mi, iyiler de ölmesin kötüler de
Şimdi gökyüzünde ağlayan, beyaz melekler vardı...

Behçet Bük Eskişehir
GünbatımıerkenBehçetBük Benim Mahlasım