Bir Eylül akşamı,
Belki de ayın, tam da onbeşinde,
Habersizce geliversem sana,
Uzanıversem yanıbaşına,
Uyandırmadan sessizce uzun uzun seyretsem seni,
Baksam baksam hiç usanmadan,
Saçlarını tarasam, parmaklarımla,
Okşasam okşasam hiç bıkmadan,
Sonra hafifçe bir buse kondursam, al yanağına,
Uyanıversen, açsan gözlerini,
Gözlerim gözlerine değse,
Gözlerinin karasında kaybolsam,
Ay ışığını seyretsem doya doya,
Sonra.. uzun soluklu romanlar gibi,
Gül dudaklarından başlasam okumaya,
Yavaş yavaş, her sayfasını, her harfini,
Satır satır, hece hece, okusam,
Noktasız, virgülsüz, sonuna kadar,
Dönsem yeniden… yeniden başlasam,
Tekrara tekrar okusam, yaşasam seni.
Sımsıkı sarsam seni kollarımla,
Sadece Dolunay dokunsa tenimize,
Yansak alev alev sabahlara kadar,
Kimseler görmeden, kimseler duymadan,
Yok olsak gecenin karanlığında,
Kaybolup gitsek hiç bulunmasak,
Sevdalar ülkesine, sevdiğim..
Sen ve ben , Sevdalar ülkesine.
Sen ve ben…

Ayhan Özdemir
@kaleminesintisi