Aman, bir tek sözü kalmasın Aşkın!
Seven insanın hayatına, bakacak yüzü...
Ezdirdi sevileni!
Ezildi seveni!
Uzunca bir süreden beri, anlamını yitirdi Aşk!
Zalimlik, bencillik, ihanet ve zulum peyda oldu...
Sevenin üzerine kani sıçradı!
Yüzyıllar öncesinden süre gelen bu acımasiz duygu...
Hep aynı...
Ah bir düşünebilse, ne kadar çok zarar verdiğini......
Nasıl kandı insan!
Nasıl aşık oldu?..
Nasıl gönlü bu tuzağa düştü?...
Nasıl da kalbinden vuruldu seven insan!
koparmış yüreğinden yeşeren umudu insan!
Binlerce kez yalvardı insan!
Hem de ilk aşkı tattığı o ilk günden beri...
Yine de utanmadı zalimliğinden aşk!
Yaşadıklarından!
Yaşattıklarından!
Sömürdü seven insanın sevdasını...
Adı güzel...
Tadı acı, bu aşk denilen duygu...
Seven insanın güzel duygularını katletti..
Zalimliğinden seven kalpleri yakıp yıktı...
Canlara dokundu.
Yaşama sevinçlerini ellerinden aldı!
Ve güzelliğini yitirdi Aşk denilen bu acımasız duygu...
Her şeyden önce
Kayboldu yaşama sevinci...
İnsanın sevdiğini elinden aldı, bencil aşk!
Gören var mı hiç?
Aşkın utancından pişmanlık duyduğunu...
Ben haksızlık yaptım dediğini...
Sevenleri acı çektirmeden birleştiğini....
Dinçer Dayı