MUALLİM!

Öğretmen olarak gönderilmişti
Harcı Besmeleyle kardı muallim!
Peygamberdi, Kitap indirilmişti
İnsanlığa dersti derdi muallim!

Güzel ahlâk oldu dersinin başı
Kör değil insana olmadı şaşı
Pırlanta eyledi eldeki taşı
Muhabbetle kalbe girdi muallim!

Öğretmenlik durur benim aslımda
Öyle muallimler geçmiş neslimde
Talebeyi maarife teslimde
Gönül ehli seni sordu muallim!

Isıtırdın zemheride soğuğu
Kazanlarda yakıyorlar soğuğu
İrfansız binalar, beton soğuğu
Vakit son demine vardı muallim!

Saygı ile varılırdı yanına
Diğer işler denk değildi ününe
Geçilmezdi öğretmenin önüne
Eskiden seslerin gürdü muallim!

Örnek idin köyde kentte fertlere
Yoldaş oldun hanelere yurtlara
Çare oluyordun bütün dertlere
Elbette mesleğin zordu muallim!

Erkenden giderdin okullarına
Çiçekler sunardın has kullarına
Çatınca zamanın pis kullarına
Artık saatlerin durdu muallim!

Canlarını saran kolların vardı
Yunusça şakıyan dillerin vardı
Bahçende misklerin güllerin vardı
Hain eller vurdu, kırdı muallim!

Rastlıyorsun her gün necis birine
Bakamaz olmuşsun sen de yarına
Kurşun doldurmuşlar kalem yerine
Şu gözlerin neler gördü muallim!

Bu olanlar muallimi yaralar
Aramadan bulunur mu çareler
Mesleğin önüne geçen paralar
Senin de dünyanı sardı muallim!

Artık kaçılıyor ziller çalınca
Erişilmez oldu kaçan bilince
Sevgi mesleğinde ruh da ölünce
Öğretmenlik sona erdi muallim!

Murat Kahraman Murâdî
10.05.2024/İst.