Toprak insan olma derdinde "
"İnsan toprak olma derdinde "
Diyen yâr
Benim  kalbimde (senin derdinde )
Ne vakit  gülüşlerin düştü gönlüme
Ne ay,a  gönül  verdim  ne Güneşe
Ne vakit  dudakların yandı tenimde
Ne  kırmızıya gönül  verdim,ne  laciverte
Hüzünlü bir kış günü gibi
Seni taşıdım  hep içimde
Yorgun  ayaklarım  gitmişse  her nereye
Seni aradım " İstanbulun "yıkık  caddelerinde
Gözlerim  ahşap pencerelerde
Kulaklarım  ismimi  seslenecek  bir sende
Her sokağın  köşesinde
Dönüp dönüp  ardıma baktım
Namlusuna  küs bir kurşun gibi  düşersin  diye  ciğerime
Bıkmadan usanmadan
Adını  ünledim  doğduğun kentin  oyun bahçelerinde
Hasretin  bende büyüdükçe
Gözyaşlarımı doldurdum sen diyerek can evime
Dilim  sessizleştikçe,
Koştum (karanlığa  saklanan  bir ışığın peşinde )
Şimdi;  ayaklarımda  pranga kollarımda  kelepçe
Ah dudaklarını  yaralarıma sürdüğüm yâr
Bir ses  ver  bana ötelerde
Kalk  bir ışık yak ,ben buradayım de
Ömrünü düşür  ömrüme
Yeniden yeniden  âşık olayım  gözlerine
Sevmekte  kader  âşık olmakta kader
Ve ölümde
Toprak insan olma derdinde "
"İnsan toprak olma derdinde "
Diyen yâr
Benim  kalbimde (senin derdinde )
____
LESKÜY NARUT