2
Yorum
15
Beğeni
0,0
Puan
513
Okunma
yalnızdım bir keresinde
her yalnızın bir bankı kaptığı parktaydım
boş bi bank bulup kaptım
yalnızlığı kimden kaptım bilmiyorum ama
yalnızlardan kapmadığım kesin
zira yalnızlığı ihlal etmeyecek kadar mesafesi vardı herkesin
güneş gözlüğümü takıp süzdüm yalnızları
hemen hepsi hüznü saklar gibi gözlük takmıştı sanki
kim bilir , belki onlar da acemi yalnızlardı ben gibi
..
derken gölgem düştü önüme
belli ki ikindiye gelmişti vakit
acaba gölgemle konuşsam bozulur muydu yalnızlık
hazır uzayıp gitmeden
ve çökmeden üstüne karanlık
..
yalnızın biri geldi o sıra
boş boş baktı banklara
ama hepsi doluydu
doluya yakalanmış boş gibiydim o an
buyur gel otur dedim yalnızsan
..
gelmedi tabi
hatta cevap bile vermedi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz
