Kara Gözler-2

İlk bakışta vuruldum, eyledi beni aşık,
Çekti beni ağına, yem etti kara gözler!
Ayrılık var söyledim, falımızda yok ışık,
Islandı yanakları, nem etti kara gözler!

Dedim: İnanmam fala, geçemem bu güzelden,
Kader asla değişmez yazılmışsa ezelden.
Kararım etkilenmez okuduğun gazelden,
Kör düğümle bağladı, ram etti kara gözler.

Ağaçlar susuz kaldı, bodurlaştı meşeler,
Her yönden bir fısıltı, yüreğimi eşeler,
Tebessüm yasak oldu, terk eyledi neşeler,
Kalbimdeki süruru gam etti kara gözler.

Bahardan haberim yok, rastlamadım yazlara,
Kader-kısmeti sordum evde kalmış kızlara,
Sabahın seherinde rüzgar inmiş sazlara,
Ilık meltemlerimi sam etti kara gözler.

Aklıma mezar geldi; aşk sığmadı, çok darmış,
Dağlara çıkamadım: Ferhat’ın ahı sarmış,
Çöle düşeyim dedim: orada Mecnun varmış,
Bu aşk efsane oldu, nam etti kara gözler.

Yıllardır hatırımda, unutmak boş kelime,
Kalbimden çıkan sesi bağlamışım dilime,
Bilseydim ayrılık var, gel al derdim ölüme,
Acıları bağrıma cem etti kara gözler.

Artık hiçbir teselli yaşımı silmeyecek,
Dostlar gelip geçecek, halimi bilmeyecek,
Kaybolan umutlarım geriye gelmeyecek,
Ömrümün kalanını zom etti kara gözler.

Mustafa Hoşoğlu