ben seni seçmişim

sen beni içmişsin
şarap bu ağzı dar gönlü geniş

tanımadığım ses yudumladım
aşina aşkım içimden sesleniyor şimdi

iç/er..iç/er..içtiğimden içten
konuşur er meydanı.

Gıdığından öptüğümü sandı kırmızı gül
şişenin ağzı dar gönlü geniş
dalında güldü
ben lıkır lıkır
gül kıpır kıkır

Öldüm nazar-i dikkati kalpten

hoca, pazarlıksız
para için yıkadı beni

iç/inden leş gibi rakı kokuyor kafir dedi..
Gülmekten öldüm öldüm dirildim
tuzu kuru! efendi
züğürtlüğümden
tuz ile köpek öldüren içtiğimi bilemedi

kafir dedi küffar
oysa ki
şarap boşaldıkça
sevgi,dostluk ve aşkla dolduğumu boş şişeler bilirdi

vuslat bezirganı bilemedi

o gündür bugündür
has bahçenin gülleri bülbülleri
babilin ve bekillinin bağları koptu
sevdadan,emekten salkım saçak hevenk

imam ettiğinden utan
içmiyorsun madem
iç’inden niye konuşuyorsun



halil kıvrık