Gece gündüz demedik nice dağları aştık
Bereket yağdı gökten nehirler gibi taştık
Garipler Sofrası’nda ayak değilde baştık,
Bir ömür böyle biter kendine gel Ey Yolcu!

Hak Yolu’nda yürüdük aşkı kalplere yazdık
Ferhat olduk dağlarda ozan elinde sazdık
Yusuf’un mezarını Züleyha’ca çok kazdık,
Yapılan zulüm yeter kendine gel Ey Yolcu!

Sevda dediğin ne ki bazen var bazen yoktur
Şeytan ortada gezer münafık dersen çoktur
Hasta durmaz yalvarır çare bulamaz doktor,
Ölümden daha beter kendine gel Ey Yolcu!

Yesevi boş konuşmaz Yunus olur dillenir
Mevlana’nın Bahçesi kar altında güllenir
Hacı Bayram-ı Veli Sultanım! der ballanır,
Ocakta duman tüter kendine gel Ey Yolcu!

Dede Korkut misali örnek almalı sözden
Turnayı yedi yerden vurmalıyız o yüzden
Hayatı sevmek için geçirmeliyiz gözden,
Dalında bülbül öter kendine gel Ey Yolcu!

Kemal DOĞANAY