USTA - 24
Usta ;
Deprem vurdu, yıktı, bozdu tarzımı,
Gardaşım enkazda, çıkmıyor usta !
Yüce yaradana sundum arz’ımı,
Gönül bu, ’sevdadan’ bıkmıyor usta.

Kırıkhan’ı kırdı fay’ın kırığı,
Topladım şehirden tası tarağı,
Tılibırce köye kurdum otağı,
Geçim damla damla, akmıyor usta.

Bilirim sözlerin şifa, ilaçtır.
Sende süngüç olan bize kulaçtır,
Artmam eksilirim bilmem ki kaçtır,
Aklım selimine bakmıyor usta.

Nerede ? nasılsın ? ahvalin nedir ?
İki kelam ile hüznümü dindir,
İsterim görmeyi belki bir yıldır,
İşler bir düzene sokmuyor usta.

Uğramak isterim, bende dardayım,
Bıçak öksüzlerde, sunak yerdeyim,
Sen ucu keskin de, ben se kör deyim,
Düşmeyeni ateş, yakmıyor usta.

Kusura kalma ha !.. derdimle sıktım,
Diyecek kimsem yok, yaşamdan bıktım,
Derleyip topladım dua’ya döktüm,
İnsanlar, insanı takmıyor usta.
Düşmüşe kimseler bakmıyor usta.

Arif Sami İğde.