ÇANAKKALE AHLAT’TA

Söz konusu vatandı, teferruat gerisi
Vatanımız namustu, as’tı Çanakkale’de.
Saldırgan Avrupa’lı, Anzaklardan berisi
İman konuştu her şey, sustu Çanakkale’de.

Cihâd-ı Ekber emir, hayya’lel felâhıyla
Ümmet duaya durdu, başında külahıyla
Öte yandan düşmanlar, en ağır silahıyla
Mehmetçiğe ölümü, kustu Çanakkale’de.

Şehitlik dediğimiz, ölümlerin en hası
Yaşar diri şehitler, tutulur mu hiç yas’ı
İnanmış Anadolu, Osmanlı’nın teb’âsı
İngiliz’in sesini, kıstı Çanakkale’de.

Padişah’ın emrini, namus borcu sayarak
Mehmetçikler on dört ay, ot tohumu yiyerek
Armada geçmeyecek, bu Boğaz’dan diyerek
Düşmanın boğazına, bastı Çanakkale’de.

Siperinde askerin, korkusuz kükreyişi
Düşmanın ordusuna, sıyırtmıştı kayışı
Mehmedin Kanlısırt’ta, Allah Allah deyişi
Tâ Ahlat’tan duyulan, ses’ti Çanakkale’de.

Tarih şahit düşmanlar, pişmandı geldiğine
Şu an tekrar gelseler, pişman ederiz yine
Çanakkale Ahlat’ta, gönlüme düştü yine
Van Gölü’ne inciler, esti Çanakkale’de.

Murat Kahraman Murâdî
07.05.2024/AHLAT-BİTLİS