Bakıyorum da resimlerim’e;
O eski ben değilim artık!
Ayna’ya bakma’yı korkuyorum,
O eski ben değilim artık!

Meğerse ömür harcamışım hiç uğruna;
Ne gözyaşı dökmüşüm değmez insan’a,
Haktan utanırım geçmiş adına,
O eski ben değilim artık!

Bir avuç tuz ellerinde bastıkça bastılar;
Yaranın esamesini koymadılar,
Kanıttıkça yetmedi daha da kanattılar,
O eski ben değilim artık!

Durdum bir çınar başında düşündüm;
Bunca dost, akraba’yı maziye gömdüm,
Allah kulu melhem olmaz mı diye sordum?
O eski ben değilim artık!

Boğazım düğümlendi yaşamaktan yana;
Bir dost dediğim çıkmaz mı Allah aşkına,
Hepiniz yalandan ibaret birer cefa,
O eski ben değilim artık!

Git gide gülüşlerim azalıyor fâni hayatta;
İçimde tebessüm kaldı az o da Allah’a,
Evet hepsi kul; çoğu gaddar kalpsiz ama
O eski ben değilim artık!

Gül bahçesi boylu boyunca güzel gönüllerde;
Harap etti içine giren her insan bile bile,
Bunun hakkı kalmaz mı mahşer’e,
O eski ben değilim artık!

Bir kahveydi mesele zehir ettin içire içire;
Nasıl insan kıyar suçsuz birinin kalbine,
Bahanesi var mı kırmanın söyle,
O eski ben değilim artık!