Uzun yıllar geçti biliyorsun,
Kaç mevsim kaç sonbahar bilmem ki,
Hiç unutamadım ben seni.
Gecelerim ayaz oldu üşüdüm,
Sabahlarım ateş oldu yandım,
Ne geceme sığabildim, ne de sabahıma.
Sensizlikte seninle yapayalnız,
Öyle yalnızım ki.
Lambaları yakmaya korkar oldum,
Yokluğunu görmeye dayanamıyorum,
Söndürüyorum yanan tüm ışıkları,
Karanlıkta hıçkırıklara boğuluyorum,
Sonra alıp ta hırkamı omzuma,
Çıkıyorum gecenin karanlığında.
Şehrin ıssız sokaklarında kayboluyorum.
Yürüyorum, deli divane,
kaldırımlarında,
Ardı ardına yakıyorum sigaramı,
Birisini söndürmeden, diğerini yakıyorum,
Dumanında kaybolmak istiyorum,
Unutmak istiyorum her ne varsa,
Senden geriye kalan, acıyı, kederi hüznü.
Unutmadım.. Hiç unutamadım ki seni.
Çoktan geldi geçti zaman,
Üşüyorum…çok üşüyorum,
Soğuk rüzgarlar esiyor artık tenime,
Gecenin ayazı düşüyor nefesime.
Her gece, her gece hasretinden,
Ölüp ölüp diriliyorum,
Öyle yoruldum ki.

Ayhan Özdemir
@kaleminesintisi