12
Yorum
24
Beğeni
5,0
Puan
574
Okunma

Bir heceyle nice, dize yazardım
Yetti artık dedi kalem yazmıyor
Olmaz ise hatta tekrar dizerdim
Gönül gözü âmâ; sırrı, sezmiyor
Yorgun sine kalem artık yazmıyor
Gündüz dile, gece yana eş oldu
Yarenliği gözden akan yaş oldu
Yitti ümit visal, hepten düş oldu
Gönül gözü âmâ; sırrı, sezmiyor
Yorgun sine kalem artık yazmıyor
Dertli gönül yaban, ilde çağladı
Gündüz bulut oldu, gece ağladı
Bir de gerdi, kalp dilimi bağladı
Gönül gözü âmâ; sırrı, sezmiyor
Yorgun sine kalem artık yazmıyor
Gönül tellerinden, aldı sözümü
Başka kimler döker tele özümü
O güldürdü asık üzgün yüzümü
Gönül gözü âmâ; sırrı sezmiyor
Yorgun sine kalem artık yazmıyor
Bazen aldı beni; düne, götürdü
Bazen ordan uçtu, güne getirdi
Çok direndim lakin gücü bitirdi
Gönül gözü âmâ; sırrı, sezmiyor
Yorgun sine kalem artık yazmıyor
Hani? kelam diye özü hayladık
Düştü kelam dile, dibi boyladık
Cemali der kalbi, hiçe payladık
Gönül gözü âmâ; sırrı, sezmiyor
Yorgun sine kalem artık yazmıyor ..
Cemali(H.C.ÖRS), Ankara - 05/2024 (A - 358)- 07
5.0
100% (17)