Efendim malümki
Kurt kuzuyu pek sever!
Gün gelir kuzuyu kıstırır kurt,
Hem yalanıyor hem yaklaşıyor..
Kuzu farkında kötü niyetli bu yaklaşım,
Çaresizlik içinde,
Son bir merakla sorar ağızı salyalı kurda;
’Belliki beni yiyeceksin anladım da,
Suçum neki? bileyim..’
Kurt ölümcül bakışı ile şöyle der kuzuya;
’Ben geçen yıl falan yerde su içerken
Suyumu bulandırdın sen! ’
Kuzunun yüreğini bir kurtuluş sevinci sarar,
Hoplaya zıplaya sevincini gösterir.
Ve derki kuzu;
’Bahs etdiğin ben değilim,
Ben bu yılın kuzusuyum.’
Kurt ayni niyetle yaklaşmakda,
Kurt homurdanarak derki;
’Bahane ise bukadar kâfi.’


Derin düşlere dalmışım,
Farkımız ne bu kuzudan?
Aldım kalemi elime,
Ne umdum ki bu yazıdan?
Zaten ben yok idim ki dün
Suçlu benmi idim o gün? ? ?
İnsani duygularla yaşadığım gün
Bu gün..
Kıskaçtayım ateşteyim yanıyorum için için
Anlamadım anlamıyom dünya gözyumuyor niçin ?

Hüseyin gedik