Hayırsızlar uğursuzlar çoğalmış
Ne hallere düştün düştün İstanbul
Eski beyler can yoldaşlar dağılmış
Ne hallere düştün! Düştün İstanbul
Deme! Sana küstüm deme! İstanbul

Cümle alem seni örnek alırdı
Görmek için dört bir yandan gelirdi
Üç gün beş gün yetmez hayran kalırdı
Ne hallere düştün! Düştün İstanbul
Deme! Sana küstüm deme! İstanbul

O manevi halin mest ederdi mest
Medeniyet sendin test ederdin test
Bütün cihan aşık sana etmez kast
Ne hallere düştün! Düştün İstanbul
Deme! Sana küstüm deme! İstanbul

Ahvalin çok acı her köşen viran
Sana koşar olmuş parayı vuran
Kimsin diyen yoktur hırsıza soran
Ne hallere düştün! Düştün İstanbul
Deme! Sana küstüm deme! İstanbul

Rezalet diz boyu olmuş gidiyor
Koca şehir yanmış hesap ödüyor
Sana söyle kimler kim kin güdüyor
Ne hallere düştün! Düştün İstanbul
Deme! Sana küstüm deme! İstanbul

Ecdat mirasları şükür ayakta
Sıraya girmişler herkes kayakta
Garip gurubanın hepsi sokakta
Ne hallere düştün! Düştün İstanbul
Deme! Sana küstüm deme! İstanbul

Hassasiyet bitmiş parselasyon var
Yürekleri sarmış koskocaman har
Hilekarlar dolmuş çok incelmiş zar
Ne hallere düştün! Düştün İstanbul
Deme! Sana küstüm deme! İstanbul

Oyy Acun oyy yeter ileri gitme
Yürek yangın yeri ateşe itme
Yalvar dur Rabbime çok fazla ötme
Ne hallere düştün! Düştün İstanbul
Deme! Sana küstüm deme! İstanbul
Deme! Sana küstüm küstüm İstanbul

Selahattin ACUN’un kaleminden✍
YİRMİBEŞ NİSAN İKİBİNYİRMİDÖRT/ADANA