İstanbul
İnce sevdalarımın yüzümden kaldırımlara döküldüğü
Yalnızlığımı içime biriktirdiğim şehir
Sevda tozların içimde damlarken boğulduğum
Hayat haritamın kalbime çizildiği şehir
Denizindeki sevdaların yırtıcı kuş
Masmavi boğar benliğimi
Bütün köprülerin içime döner
Ulaşılmaz bir hikaye bizimkisi
Bir bahar ılıklığı eser yüreğimde seni düşününce
Kaldırımlara bırakılmış hatıralar siner içime sensizlikte
Umutlarım hayatın türküsünü söylemeye başlar
Sessiz, yalnız yaşanan bir aşk hikayesi bizimkisi
bulutlar dünyam, yıldızlar gemim
aşkımıza yüzerdim geceleri
kanat çırpardı yüreğim sana
başlardı titrek, puslu bir aşk hikayesi
aşkın yaz gününde üşüyen çıplak bir ruh
hüzünlü aralıklarla girerdin yüreğime
hayatın kısaltılmış elbiseleri üzerimde
alnıma yazılmış sensizliğin hikayesi
burnunu çeken yetim bir çocuk
saçı dağınık yüreği buruk
yoluna akarken rastladı bir umut.
Uzandı hayat ağacına
rastladı kurumuş dallarına
Dökülen yaprağın aşkının hikayesi bizimkisi
Hayat gemisini yolladı içime
Toplanmış anılardan oluşan suların birikimiyle
İçinde yüzemeyen aşk balıklarıyla birlikte
Dalgalarda oltaya takılan aşkın hikâyesi bizimkisi
Bir sabah uyanıp hayatın kapısını çalan
Hayatın biletini mazide unutan
Geçitsiz yolara trenle uzanan
Garsız aşkların hikâyesi bizimkisi
Bir nefesin son direnmesi
Gelir vurur kaderimin yüzüme çizgisi
Aşkın alev olmuş yakar içimi
Göğsünü delip geçenlerin hikâyesidir bizimkisi