Doğruluk sadeliğe, giyindirilmiş kaftandır...
Kendin bilen dava gütmez, vicdanı hür irfandır...
Sen gibi ol, taklitine rastlanmasın, cihan da...
Ay ı Güneş kızılına, bandırsanda bi’l-cümle...
Taklitine aldandığın, irfan bilmez aklındır.

Cihanşümul olmanı kim, bekler senin cürmünden...
Hâk korusun tüm alemi, feryat figan zulmünden...
Ay ı boyar, Güneş diye, satarsın ya, mezatta...
Bilemedin, yüzyıl sonra, dem vururlar ilminden...
Kimi söver, kimi över, feyz alırlar hilminden.

Adamlığın kitabı yok, ilm edilmez, okunsun....
Adam doğulur adam, akıl mı ki sokulsun...
Sokma akıl üç beş adım ya gider, ya devrilir...
Dedim ya, ey divane! olmaz senden bir nane...
Tam beş’e beş, ya sopalık ya sobalık, odunsun.

Çok söz, cana ziyan imiş, lakırdına kapıldık...
Kir ile pas her bir cürmün, nasıl derim arındık...
Boyayacak bir şeyler bul, kalmadımı illüzyonun...
Revaçtasın, şakşakcın çok, satsanda hâk millete...
Zat-ı şahane efendim, her şey senin, kime ne ?

Murat FİDAN

Şiiri yazan : Murat FİDAN