Yüreğine gece çöken birisi...
Güneşi ne bilsin, ay’ı ne bilsin
İnsanlığı yere döken birisi...
Bayanı ne bilsin, bayı ne bilsin.

Takvayı sineye takmayan kullar !
Yüreği hak yolda yakmayan kullar !
Hayat deryasında akmayan kullar...
Dereyi ne bilsin, çayı ne bilsin.

Ahlâk şerbetiyle ballanmayanlar !
Hayırlı nesille dallanmayanlar !
Günahtan irkilip sallanmayanlar...
Depremi ne bilsin, fayı ne bilsin.

Dünya bağlantısı iriden iri,
Ruh ölüdür lakin şehveti diri,
Diline hoş sözler almayan biri...
Zikiri ne bilsin, HAY’ı ne bilsin.

Şo dağların ruhsuz puru olanlar !
Sabun sarı, tuzu duru olanlar !
Yüreği çöl gibi kuru olanlar...
Doluyu ne bilsin, kay’ı ne bilsin.

Dünyayı misafir hanı bilmeyen !
Başka canları da canı bilmeyen !
ALLAH için akan kanı bilmeyen...
Kurbanı ne bilsin, payı ne bilsin.

Hezeyanı asla dinemeyenler,
Ahret aracına binemeyenler,
Son durakta mutlu inemeyenler...
Treni ne bilsin, ray’ı ne bilsin

Nefise hışımla çatamayanlar !
Nurani deryaya batamayanlar !
Yüreği kâbede atamayanlar...
Tavafı ne bilsin, say’ı ne bilsin.

Toprak katar çayı demle deseniz.
Çivi çakar atı gemle deseniz.
Yeni nesle haydi yemle deseniz...
Kısrağı ne bilsin, tayı ne bilsin.

Ey kardeş kendini hayatı oku...
Okumazsan VALLAH yaşarsın şoku.
Düşman için ele almayan oku...
Kirişi ne bilsin, yayı ne bilsin.

Cumali yarına sekemeyenler !
Dünya tarlasını ekemeyenler !
Kendini hesaba çekemeyenler...
Kayıbı ne bilsin, zay’ı ne bilsin