Bir duman boğucu zehir mi zehir
Alevler içinde mahalle şehir
Gözleri kör etmiş bir melun sihir
Zaman ürpertiyor donuyor kanım
Kanıyor yüreğim yanıyor canım

Bir kahreden gaflet bir çılgın ateş
Akıllar zil zurna fikir keşmekeş
Bu semli havada bulunmaz güneş
Sis duman alevler sarmış dört yanım
Kanıyor yüreğim yanıyor canım

Kurtulmak istemez çok sevdiklerim
Ne söylesem boşa, nafile derim
Hırsımdan kudurur kendimi yerim
Yanıyor can özüm canım cananım
Kanıyor yüreğim yanıyor canım

Göklere uzanır lav öbek öbek
Nice canlar lavda dönen kelebek
Hak Resul çağırır bizi severek
Dinlemez sarhoşlar, cinnet her anım
Kanıyor yüreğim yanıyor canım

Bu vurdum duymazlık, bu cinnet vahşet
Dipten tırnağa dek, hükmetmiş şehvet
Kalpleri katletmiş riya şan şöhret
Yanar bağım bahçem yanar harmanım
Kanıyor yüreğim yanıyor canım

Ey Bülbül hevesat ateşli kuyu
Çökertir ahlakı kokutur huyu
Hayata hayattır bak vahiy suyu
İçten içe yanar çıkmaz dumanım
Kanıyor yüreğim yanıyor canım
Bayram Ali Bülbül