Ben hazanı yaşarken, sen olsun üzülme

Dertlerin nevinde hicrana hiç bürünme

Şevkinden asla taviz verme, yeisleşme

Açan çiçeklerin renklerinde ve şefkatle



Bak günler gelip geçiyor kim kimi biliyor

İklim idrak içinde suhuletle ahenkleşiyor

Kalp kendi seyrine ritmine devam ediyor

Ruhun ufuklarda, seni şahitliğe çağırıyor



Anılan mazi sayfalarında, kalan hatırada

Nesillerin serencamında, mefkûre var ya

Maksat gül kokusuna hazla vasıl olmaksa

Kim kala, dert aşkı koklaya sevda bahara



O zaman ömür içinde bir netice olacaksa

Ahir bir vuslatın insicamında solunacaksa

Hicran solguna, heyecan vurguna hayrola

Niyet halis olunca dirlik suhulete bakınca



Nasibin olmadıkça kimler çıkacak karşına

Umut, her zaman senin azığın koklanınca

Kanaatin örtüsü kuşatınca, sabrın yakında

Sıratı müstakim, sana hasredilen kanımca



Ne olur, ben bizarken sen gel hüzünlenme

Güzel günler görmedim diye hicrana girme

Çektiğim hastalığa gözyaşlarını heder etme

Gülün dikeninde, çilenin hikmetinde serinle



Aşk ile dirliğini öncele, sevda ağında azimle

Kutlu nefeslerin hizmete de hasredilmesiyle

Benzemez kimse sana avare gönlün seyrinde

Halin meftun eden ikliminde, vicdan seninle



Dünya zevklerin diyarı olunca, dertler başka

Dareyn bir gaye olarak muazzamlaşınca aşkla

Maksat yaşamaksa, sanatkâr olmak bambaşka

İrade senin olunca, o tercihlerinde başucunda



O mizan çıkacak karşına kul olmak anlaşılacak

İhsanın ne demek olduğu da bizzat anlaşılacak

Hakkın rızası aranacak kul hakkı çok korkutacak

İnsan kimliği, âdem olmakla muvazene bulacak





Mustafa CİLASUN