Dünyâsını Cennet yaptı yapanlar,
Düştü arkasından O’na tapanlar;
Allah’ı unutup, Haktan sapanlar..
Ziyân oldu, heder oldu gittiler,
Tasa doldu, keder doldu gittiler.

Bu yol çok uzundur, sonu görülmez,
Giden çoktur ama geri dönülmez..
Amelin iyiyse, hesap sorulmaz;
Çile dolan gönül, sararıp solar,
Günah işleyen, kalp, hüzünle dolar.

Emeller sarsılmış, yokluk içinde,
Ölen her insan, Gassal’ın elinde;
Esrarengiz bir söz vardır dilinde...
Hem söyler, hem yutar, yüreği hissiz,
Düşü kâbus gibi, hülyası sessiz.

Dünyâ bir aldatma, herkes neşeli,
Gezdiğin her yerde, tuzak döşeli,
İnsan, bu tuzağa düştü düşeli,
Esaret, sefalet, bitmez rezalet,
İblis’le birlikte, yaşar dalalet.

Görünüş sahtedir, sözleri yalan,
Gelenler gidiyor,var mı hiç kalan,
Aldanmıştır her an.. gaflete dalan.
Hani… aldanmayan, kullar nerede..?
Cennete götüren, yollar nerede..?

Dikenli yollarda, rahat gidilmez,
Mesafesi çoktur, sonu bilinmez;
Hatalar, günahlar, hemen silinmez;
Sonsuzluk yolunda, iman bir rehber,
Yardım eder elbet, Yüce Peygamber.

Kalbin, gönüllerin sönmeyen nuru,
Temiz duyguların, esen süruru,
İnanan insanın, bitmez huzuru..
Rabbe sığınanlar, af olur-gider,
Ebedi aleme, saf olur-gider.

...andelip...