IŞIK

Ben ışığı çok sevdim
Işığın aydınlığını ve ay ışığını
Sıcaklığını da çok sevdim ateşin
Ateş, keşke yakmasaydı
Hiçbir şey yanmasaydı ateşte
Yakamadığından olabilseydim ateşin
Hazreti İbrahim gibi.
Gömleğimin cebine koyardım ateşi
Yakmadığından, beni,
Biliyorum İbrahim aşkına yanarsam,
Kovarsam içimdeki Azerleri huzurdan
Baltayı da asarsam Hubel’in boynuna,
İşte o an İbrahim alır beni yanına
Ve ateş beni yakamaz.
Denizleri de sevdim ben
Boğmadığında Musa’yı,
Yollar açıldı denizden bilirsiniz
Suya vurduğunda Âsâ’yı.
Ben balığı da sevdim
Karnında sakladığında Yunus’u.
Ay’ı da çok sevdim ben
Şehadet parmağına bakıp da
Çatlamıştı tam ortasından.
İşte sönmeyen Işık, Sevgilinin parmağından.
Ben ışığı çok sevdim,
Her şeyden çok sevdi, bu sevgiliyi, kalbim.

Murat Kahraman
20 Nisan 2000/Beykoz
Tozlanmış dosyalardan.
(Naat)