durmuş taş değirmen , akmaz buğdayda
dönmez dolap beygir , seker meydanda
tökezler kamçı yer , adım atmazda
akl erir el ermez , tüfek duvarda

bela musibet mi , gün ortasında
terk etsin mi canı tek kurşunda
divanda misafir muhtar otağda
nalbant gel küheylan huysuz ahırda

yanmış ateş demir dövülmüş tavda
ceylan bakan yar var hali hazırda
akıl gitti baştan maşa kenarda
çıplak elle yanan demir tuttum da

gönül har yanan el kimin umrunda
mendil suya sokup avuç sardıda
elim gönlüm soğuk dağlar yangında
titrek ses sordum ne söz var ağzında

rahvan yürümez at huzur yok canda
yar önde bent gölge gitti ard arda
keklik sanki seker taş toprak dağda
dur ayarsız yürek yanma kahırda

vardık at yanına acı solunda
değmez el can yanar tene vurdum da
arpaya mey kattım mec avucumda
küheylan körkütük sarhoş durumda

gonca gülden diken var ayağında
baykuş yara bere yanı başında
bülbül ötmüş gonca gül narasında
ez yoksa da gonca durmasın dalda

kim kime kabuksuz kanar yarada
baykuş dertli fak var ceylan pınarda
şahta kara aslan ahir zamanda
geçmez felek serap yar kaf dağında

aşkın ketum gönle malik sırlarda
aşıklar sultanı abu hayat nurda
ver zümrüdü anka sır kanadında
düş salıncağında amak-ı hay’al_da