Şu yalan dünyanın rengine kanma
Yetimin hakkını, yiyenler gördüm
Her gördüğün beşer adamdır sanma
’O bizden değildir’, diyenler gördüm

Her zaman ağlayıp gülmeyenler var
Mazlumun yaşını silmeyenler var
İnsanlık ne demek bilmeyenler var
Fakir fukarayı, soyanlar gördüm

Mazlumun yüzüne gülmüyor kader
Bir türlü başından gitmez ki keder
İyiler ezilmiş kötü zulmeder
Acımadan cana, kıyanlar gördüm

Kimisi dünyada boşa yer kaplar
Karanlık işlere gelince zıplar
Hançeri umudun bağrına saplar
Lanetli şeytana, uyanlar gördüm

Adil bir dünyaya karşı dururlar
Çileli bir ömrü başa sararlar
Umutları alıp yere sererler
Zehirli akrepler, çıyanlar gördüm

Çoğunluk ham ervah pişip olmamış
Zenginden fakire bir şey kalmamış
İnsanlıktan nasibini almamış
Kendini adamdan, sayanlar gördüm

Sadece azları hep bolluktalar
Maalesef fakirler yoğunluktalar
Aç kalanlar daha çoğunluktalar
Kuru bir ekmekle, doyanlar gördüm

Derviş der her yeri kaplamış duman
Zalimin rüzgarı esiyor yaman
Kalbi temiz insan olduğu zaman
Budala yerine, koyanlar gördüm

Oktay İlcek
3.03.2024



Dost Kalemlerden

Sonsuz Teşekkürler

Tamahkâr insanın doymuyor gözü
İnsanlık kaybolmuş yitirmiş özü
Garip vatandaşın dinlenmez sözü
Fakirin gözünü oyanlar gördüm
___ Türkmenoğlu (Şükrü Atay)