Düş çatlağı

’Ben kötüye beddua etmem kâr etmez
Rabb beni içimdeki kötülükten korusun’

Kötü bilirim kendimi iyi karşısında
Gezer dururum insanlık çarşısında
Dinlenirim durduğum ayna karşısında

Saçlarım kaşım gözüm duruşum
Kendi kendime mimiklerim giydiklerim
Takındığım pozlar tavırlar gülümsemeler
Yürüdüğüm yollar gördüğüm insanlar
Baktığım kadınlar iç çektiğim anlar
Üzüldüğüm zamanlar güldüğüm vakitler

İnsan ben yani dışarıdaki herkes
Kim kimdir nedir ne iş yapar nasıl yaşar
Ben gibi olan düşünen var mı varsa kaç kişi
İçimde geçen kötülükleri onlarda kötüler mi
İyilik tarafım onlarında bir tarafında var mı
Kendimi onlardan onlar beni kendilerinden
Ayırırlar mı ayırırsa nasıl ayırırlar

Fikirlerim bakış açım kaçına denk düşer
Beni dinlerken başını eğip düşünenler
Hadi canim deyip başka maceraya taşanlar
Kedi köpek sevenler yolda bahçede orda burda
İnsan severler mi yalnız başlarına gezerken
Gülümseyenler gerçekten mutlumudurlar
Asık suratlıların çok mu dertleri var acaba

Hiç tanımadığıma geçerken selam versem
Kötü kötü bakar mı tanışıyor muyuz der mi
İyiliğimin altında kim kaç kötülük arar
Kötülüğümü bilen var mı yanaşıp sorsa
Hepimiz kötü müyüz yoksa meleklerden mıyız
İnsan çiğ süt emmiş derler ya doğru da
Doğarken sütümüzü kaynatsalar olmaz mı

Depremi seli Allahtan bilirim de
Bunun dışında kalanlar geçer aklımdan
Şiddet hem de ne şiddet hani canavarca
Her gün aşk para yada durup dururken
Birilerinin birilerinin canını aldığı
İlk ifadesinde en temiz en haklı savunmasında
Hak etmişti hak kime ne kadar haktı

Aynayı tuz buz ettim bakmayacağım
İnsan her şeyi yok ediyor kendini asla
Mutlaka onu bir başkası yok ediyor
Çok konuştum galiba filozof abi
Hoş gör sen

Coşkûnî