Boğazım düğümlenir
Yutkunur tüm kelimeler
Sana dönük yanım buz keserken
Yüzümün diğer yarısında
Sakındığım duygular
Senden sakladığım gözyaşlarım var
Damla damla süzülür yanağımdan
Islanır kirpiklerim
Küçülür gözbebeklerim
Uzaklara dalarken


Yalnızlıkla sarmaş dolaş
Gecenin koynunda her üşüdüğümde
Bir yorgan misali içimi ısıtır
Sarıp sarmalar beni hatıralar


Yaşama umudum, amacım sensin
Bense bir uçurumun tam ortasındayım, araftayım
Tutunduğum tek dalım sensin
Seni incitemem ve asla üzemem
Çünkü bilirim ki sen kırılırsan
Bende boşluğa düşerim seninle birlikte
Sonsuz bir karanlığa



Varlığını inkâr edip kabullenmek, sindirmek
Bu kadar mı zor yüreğime
Hâlâ yokluğunun kor aleviyle tutuşurken
Senden kalma bir alışkanlık mı bu?


Hayır...Cesaretim yok
Gözlerine bakıp anlatamam
Ne zaman haykırmak istesem
Ya bir tren sireniyle ya bir vapur sesiyle
Bazen kuşların kanat çırpınışlarıyla
Ve kulakları sağır eden o meşhur gürültüsüyle
Bastırır sesimi bu şehir
Belki içimden geçeni anlatır sana
Bu boynu bükük şiir

Tarih: 26.02.2024 _____________________