2
Yorum
14
Beğeni
5,0
Puan
402
Okunma
Yanılgılarımla yüzleşmeyi seçtim,
kavgalarımla barışmayı sonra…
vazgeçtim çoktan kapanmış bir yaranın hançerine gözüm gibi bakmaktan,
affı mümkün olmayan kırgınlıklarım
ağır bir yükmüş omuzlarımda…
haklı olmak da yetmiyormuş mutlu olmaya ayrıca.
Ne çok yorulmuşum meğer;
ölmüş umutların anlayışlı kadını olmaktan.
Bazı hikayelerden
sessiz sedasız gitmek gerekiyormuş
ve nefret edecek kadar
sevmemek kimseyi bir noktada…
Her şeye rağmen,
sabırla sığındığım tevekkülümmüş;
kalbimin küf tutmuş kırıklarına en güzel cila…
En nihayetinde;
doğruyu bulmak değil, doğru olmakmış marifet,
İnsan diyorum;
insan hep yanılgıdan ibaret..!
Seyyal Tanır
5.0
100% (7)
Cevap Yaz
