Bir deniz martısı,
Kanat açarken maziye,
Şegaf gerçek düşlere,
Artık çıplak esvap giyinmekten yorgun sanma beni...

Bende kalmis o ilk bakışın bende,
Bende kalmış gülüşlerin...

Mahkum bedenim, firar etmiş uzaklara
Saklanmış isteklerim.
O en dehliz deryalar da,
Yıkanmış yüreğim
Çarpa çarpa kumlara...

Ben de kalmış diyorum,
Pırıltın bende kalmış.
Beni saran hayalin,
Bende kalmış...
Şehirler bende kalmış, ufuksuz bakir bozkırlar bende,
Susuz çölüme can veren, tatlı vahan bende
Ben de diyorum ben de,
Gökkuşağın,
Ben de kalmış...

Vuslatım sen idin ahhh ahhhh o da bende kalmış...

Bu fırtına nasıl koptu giderken,
Hayalim nasıl savruldu, sallandı.
Nasıl hayatım zul oldu.
Sorma hiç orasını sorma...

Sen gidince çok üzüldüm.
Kim sever dedim kim sever,
Kim bakar gözlerine,
Kim tutar ellerini,
Kim söyler yüreğine şarkıları,
Kim haykırır sevdasını,
Kim anlar dedim kim anlar,
Benim onu anladığım, sevdiğim, istediğim kadar kim...

Üzüntü, kaygı dert tasam bende kalmış .
Şimdi nerde hangi yaban diyarlarda,
Bilmem ki;
Ama gittim demekle olmuyormuş,
Sen gittin ya..!
Yine de sen, var ya sen bende kalmış.

Hangi şehrin hangi kuytu köşesinde,
Hangi haldesin. Mutlu mu yoksa mutsuz musun?
Aradığın ne idi buldun mu?
Sevdin mi sevildin mi bilmem ki ben!

O bahar gözlerin halen masum bakar mı,
Omuzuna düşe saçların halen kement atar mı,
O berrak tenin halen kıvılcım çakar mı,
Bilmem bilemem ki...

Ama bende ne kalmışsa,
Aynı kalmış,
Hiç yok olmayan benle olan benle olacak olan,
Tek bildiğim ben de kalmış her bir halin bende.

Buğulanmış gözlerimden her gün anıları yıkarken,
Aynı ayın altında,
Aynı selamı yollayıp,
Aynı sabahın güneşinde,
Selamını alırken,
Ben de kalmış diyorum bende,
Varoluş gayen bende.

Bir deniz martısı,
Kanat açarken maziye,
Ben de kalmış sende kalan ne varsa bende
BEN DE KALMIŞ