Çay...olmazsa olmazımız.
Gerektiği anda en kıdemli dost,
Gerektiği yerde,sırdaş,
Gerektiği zaman,kaderdaş..
Ve zihni açan altın anahtar.

Ne güzel'di beyitler,çaya değer veren.
Değerli şairim,kutlarım gönül sesinizi,
Saygıyla esenlik dilerim.

Çay deyip geçilmesin, öğrensin bunu nesil!
Bıraksın gazlıları, çaydan paysız kalmasın.

Zam yapılsın çaylara, çok üretsin müstahsil!
Rûy-i zemînde kimse, demsiz, çaysız kalmasın.

Demlendikçe çayların, efkârını kökten sil!
Beyinler sükûn bulsun, güzel huysuz kalmasın.

İnce belli bardakta, tavşan kanı ve asil!
İçilsin şifâ olsun, sohbet meysiz kalmasın.

Bu şiir, çayın Türk kültürü ve toplumu için önemini ve değerini vurgulayan bir metindir. Şair, çayın nesilden nesile aktarılan bir miras, sağlık, huzur ve sohbet kaynağı olduğunu belirtir. Çayın üreticileri için de bir geçim aracı olduğunu ve çay fiyatlarının yükselmesinin onlara fayda sağlayacağını savunur. Şair, çayın demlenmesiyle birlikte insanların dertlerinden kurtulacağını, zihinlerinin sakinleşeceğini ve güzel huylu olacaklarını iddia eder. Şair, çayın ince belli bardakta, koyu renkli ve asil bir içecek olarak sunulmasını ister. Çayın şifa verici olduğunu ve sohbetleri canlandırdığını söyler.