Dün gece evrenin bir yerindeydim havalar yine soğuk’tu,
Gök yüzünden yer yüzüne kar taneleri süzülüyordu,
Ve sevgiden mahrum ben yine bir bilinmeze üşüyordum,
Bir vakit sonra saatler çalı vermişti gecenin o uzun yarısına,
Gözlerim bedenimin yorgunluğuna yenik düşmüştü anne...

Nasıl oldu ise yıllar sonra bir ruya gördüm anne,
Çocukluğumdaki gibi ansızın gelip boynuma sarıldın,
Titrek bir sesle saçlarımı okşayarak uyan seni almaya geldim diyordun,
Benden sonra çok yorulmuşsun çok yaralar almışsın,
Artık yorulmana yaralanmana üşümene gerek yok geldim diyordun...



O kadar çok sahici ve içtendın’ki uyanmak istiyordum ama uyanamiyordum,
Zorda olsa uyandım gördüm’ki yine yorgunum yine yaralıyım,
Ve üstelik dünki baharlarda üşüdüğüm gibi yine çok üşüyordum,
Gözlerim saatlerce seni aradı durdu bır sır misali kaybolmuştun,
Sarsıldım umutlarım sarardı soldu bir sonraki gecenin düşüne anne...

Ayrılıkların Şairi Osman Dastan © 02 / 02 / 2024. 20 : 20